Любовь и разлука в стихах

Менің балапаным, алтыным! Сені қатты сағындым! Әкең сені сағынып күнде жылап алады. Мен сагынганда сенің киімдеріңді искеймін, суреттеріңе қараймын. Солай сен өмірден тез кетеді деп ойламадым. Ойыма неше түрлі ойлар келеді. Солай алдын ала жазылды ма? Әлде мен саған дұрыс қарамадым ба? Мүмкін сен маған ренжүлі шығарсын?

Сені соңғы рет емізгенім есімнен кетпейді, реанимацияда мені кішкентай болсаң да итергенсің сонда мен сені қалдырып кетті деп ойлаған шығарсын? Біз больницаға түскенде сені реанимацияға бірден алып кетті. Тек таң ертең мені шақырырды, сол кезде сені бірінші рет көргенде тезірек мынау трубкаларды алса екен деп ойладым. Қолыма алғанда мені итеріп маған ренжігендей болдың гой. Бірақ ол кезде жаман ой болған жоқ болды осымен сені маған береді палатаға ауысамыз деп ойладым. Бірақ күннен күнге жағдайын нашарлай берді. 20 қазанда таң ертең мені саған кіргізді, екі рет түнде жүрегі тоқтады деп айтсада , әйтеуір жүрегі соғып тұр ғой деп ойладым. 3 рет жүрегің шыдамады. Сен 9 күн реанимацияда жаттың, не бір қиындықтарды көрдің, саған процедураларын жасағанда жүрегім ауыратын, қазірде ауырады.

Мен сені зиратта жатыр деп елесте те алмаймын, сен өзінің жоғарыдағы Менімен қосылып, жоғарыдағы әлемде бақыттысың деп ойлаймын. Маған тағы бір рет келесің деп сенемін. Шіркін, сенімен сөйлессем ғой. Сен бізден жоғарысың, көп нәрсені білесің. Көп сұрақтарыма жауап алатын едім. Түсіме де көп кірмейсің.

Ағаларың сені бір көргеннен қатты жақсы көрді. Мен өткенде қолыма оралган полотенцаларды ұстап бөлмеге кірсем Дастан қуанып:- бөпені алып келдіңізба? деп сұрады. Олар сені күтіп жүр, сенің бізден кеткеніңді айтпадым, түсіндіре алмадым.