Біз түскен соңғы сурет боларын кім білген…

Гүлназым, жан құрбым…
Сен кеткеніңе бір жыл болса да, мен сенің жоқтығыңа әлі де сене алмаймын.
Кейде "қазір келіп қалатындай", "хабарласып қалатындай" болып, үміттеніп отырам.
Жүрегім сен бардай соғып тұр, ал жан дүнием сені сағынумен өтуде.

Біз кішкентайымыздан бірге өстік. Егіз қозыдай едік.
Мектеп партасын бірге бөлісіп, студенттік өмірді де бірге өткердік.
Қиын күнде демеу болдың, қуанышта бірінші боп бөлістің.
Тұрмысқа да бір жылда шықтық — бәрі...