5 жыл… біреуге аз, біреуге көп 5жыл… сіздің бейненіңізді ұмытқандаймын… кейде қиналып есіме түсіремін… өмірімдегі ең басты жанның бірі едің… қалайша ұмытамын?! Әлде уақыт өзінікін алады ма? Есіме түсіріп, құшағынды елестете алмағаным үшін жүрегім ауырады. Мен үшін барыңды салдың… Ал мен? Мен не істедім?! Есеп бергім келмейді… беретін ештеңем жоқ! Сол үшін де өзімді жек көремін. Мүмкін, мен әлі қабылдай алмай жатырмын?! Қабылдағым келмегені соншалық, тіпті өмірімде болғанынды да ұмыттым ба? Солай...