Енді бір оқиға айтып берейін. Менін балалық шағымнан.

Мен 1 жасымда, 4 әпкем бар, әкем жумыста, шешем ауру баламен (дцп) үйде болған шығар, бәлкім жумыста шығар, білмеймін. Әпкелерім жүгірп кеткенде, мен арттарынан жүгіремін деп , құлап, бетіме ұшкір тас кіріп, қансырап жатқанымда. Корші 2 әйел қарап тұрыпты.

Бірі (еврейка) екіншісіне айтады: Люда, көмектесші, көзі шығып кете жаздапты, қыз қансырап жатыр ғой, тым болмаса йод жағайық!

Люда (орыс) айтыпты: одним чуроком меньше, деп тура беріпті.

Келсесіде осы Люда туралы жан-түршігерлік оқиға жазып берейін бе?

Р.s. на лице этот шрам так и остался как бельмо. Никто не удосужился его зашить и везти меня в больницу. Выжившие дети 80-х.

Р.s.s. этой - уже бабой Людой мои родители соседствуют по сей день. У них один забор, одна стена. Уже как 40 лет.