Бөлек тұрғым келеді. 4 жыл бұрын келін болып түскенімде енем бірінші күннен бастап сөйлеспей өзінің важный екенін көрсеткісі келді ма сөйтетін. Сол кездері көңілін тауып, жалғызсырап жүрген шығар деп бәрін істейтінмін, күйеуімнің айтуымен, Ал қазір уже атылады маған, өзімнің балам садикке бармайды толық жазылсын деп жібермеп едім
и то оны күйеуіме айтқыздым, ол күйеуіме сендер жамандық шақыра бересіңдер садикке барсын деп өз дегенін орнатқысы келеді, сондай нәрселерді өзім айтсам қарсы претензиясын лақтыра береді.
Енді осы 4 жыл болды, морально шаршап кеттім, ол ененің жанында қысыламын, ал күйеуіме ашыла алмаймын, жұмыстан сүйіп құшақтап күтіп ала алмаймын, мені қысады, полноценно әйел емеспін, как домработница(
Өз үйіме қыдырып барсам да не то, мұнда үйде енем күйеуіммен тоже не то, бөлек шыққым келеді содан. И еще бытқа кіріп кеткенмін, осымен өтеді күнім, кішкене блогым бар инстада живой оқырмандармен, бірақ оның өзі көмектеспейді(