Ана үшін қызының күйеуімен бірге тату-тәтті болып, бала-шағасымен аман-есен боп, ата-анадан ештеме сұрамай, өз күндерін өздері көріп отырғаны бақыт емеспа?!

Одан артық не керек?

Неге қызының өміріне сұқтанып, кірісіп, қызының жағдайына қарамай, қызын әбігерге салып қойған, отбасын ойрандаған бақытпа?