Балаларымды алып, қашып кеткім келеді. Күйеуім қазір үйде жоқ. Сол әйелмен бірге. Телефонынан көріп қойғанмын. Өзіне ашық айта алмаймын қорқамын. Бірге тұрмаймын, кетемін десем, жібермейді. Алдыңғы күні ұрысып қалдық. Мен ұрды жұдырықпен, қолым ісіп көгеріп кетті. Сосын оны итеріп, ұрып жібергенім үшін, сен кімсің мені ұратын деп басымнан ұрып тастады. Уже 4-5 жыл болды арамыз суық. Мен жас болып, қырсығып, еркелеп оның көңілін қалдырдым. Мен оны сыйламады деп менен көңілі қалған. Одан кейін тырыстым өзгеруге, бірақ сонда да отбасы алмайтын сияқтымыз. Енді ажырассақ, мен саған разы емеспін дейді. Алланың разылығы күйеудің разылығында дейді ғой. Содан ғана қорқып тұрмын. Ештеңе айтпай, қашып кетсем не болады екен? Оны жақсы көрмеймін. Отбасында береке жоқ. Маған қолдау керек! Өзім үшін, өмірім үшін қорқамын!
Сиз оз балдарыныздын, акеси анасын урганын корсетпеуиниз керек ! Сиз бакытты болуга лайыктысыз!
Ер адам айел адамды сыйлай билсе, кол ушын котермейди. Сизди сыйламаган адамнан не кутуге болады?
Оз колынызга алып, акша жинап бастаныз! Егер жие уратын болса, ата-ананызга жиналып кетип калыныз. Ондай еркек адамды кеширу тугили аяуга болмайды!