2 жыл! Ана бақытын сезінгеніме 2 жыл болды) Бойыма бала біткен сәтте, жұбайыммен күлдік те, көзге жас алдық та. Ішкі жан дүнием бір төңкерілгендей болды, неге қуандым? Кішкентай періштемді, махаббатымыздың жемісін аялап, әлдилегім келді. Неге жыладым? Бойыма үрей үйілді: "әлі жаспын, қолымнан келе ме? Үлкен жауапкершілік! Өміріміз қалай өзгерер екен? Мен оған не бере аламын?" Сол кезде жарым сенім ұялата білді. Жүктілік кезеңі, толғақ азабы және күттірген сұлуым😍 Қазіргі таңда қызымды қалай дұрыс тәрбиелеу керектігін тапқан сияқтымын. Өзім даму арқылы, өзімді бақытты сезіну арқылы, оны бақытты етемін. Қалаған мақсаттарыма жету арқылы, үлгі боламын. Себебі маған қарап бой түзейтінін білемін. Қызым мен үшін өз ойы, өз қалауы, өз таңдауы бар жеке-дара тұлға. Мен әрқашан оның ойын біліп, таңдауын қолдап отырамын, себебі мен оған сенемін. Іштей жақсылыққа жорып, тілеушісі боламын. Ханшайымым мал табар емес, өзінің сүйікті ісімен айналысатын толыққанды бақытты жан болса екен деймін. Аллам осы әрекетімнің дұрыс жемісін көруді нәсіп етсін. Барлық бала Алланың бізге берген аманаты, аманатқа қиянат жасамай, қанаттарын майыстырмай, керісінше қатайтайық. 💙