Қайырлы кеш! Пергги ға кірмегеніме, точнее пост жазбағаныма бірааааз болыпты. Адам деген фотодағыдай әдеміііі,әрқашан күліп жүретін, еш қиындықсыз өмір сүрсе, өмірдің еш дәмі қалайтын шығар иә?! Жалпы өмірге айтар өкпеміз көп. Ол әр аданың басында әр түрлі болар.... Ойым шашыраңқы,неден бастап не деп жазарымды білмей отырмын. Ешкімге шағымда айтқым келмейді, бірақ.... Сол бәрін құртып тұрған сол құрғыр бірақ болып тұр ғой... Сыртымнан тым көңілді, немесе қайсар қыз сияқты көрінгеніммен, жүрегім өте нәзік. Жәй ғана сериал көріп отырып, немесе маған түкке қатысы жоқ бір оқиғаны аянышты етіп жеткізсе көз жасыма ие бола алмай қаламын.... Былайша айтқанда пофигистка емеспін, бар нәрсені жүрегіммен қабылдаймын... Ешкімге айтып бөлісе алмайтын сырларым Том-том мұрағат болып жиналып қалды. Мәселе айтып бөлісетін адам жоқта емес, түсінетін адам жоқ ба деп қорқам.... Сіз сырыңызды кіммен бөлісесіз? Мамама айта алмаймын, өйткені уайымдап қалама деп қорқам. Енеме айта алмаймын, өйткені ұят! Кім бар тағы, айында жылында бір көретін құрбыларым ба? Оларды да айлап жылдар бір көргенде проблемамды айтып миларын ашытқым келмейді. Кім қалды енді? Күйеуім?! Хм, күйеуім! Білмеймін айта алмаймын. Қызық вообщем! Вроде бәрі жақсы,жұмысың, отбасың, сүйікті ісің, сүйкімді қызың бар... Бірақ бірдеңе жетіспейді,тамаққа келіп тіреліп, не ары жоқ,не бері жоқ болып тұрған бір өксік! Мүмкін мен тым қиялшыл немесе талапшыл шығармын! Бірақ.... Ал,жалпы сіз қандай адамсыз? Мен сияқты қияли ма?!🙂