Жаным сізді қатты сағындым... 😭 Сөзбен айтып жеткізу мүмкін емес... Бала сияқты ойнайтынымызды, өз бетімізбен бір-бірімізге қарап куле бергенімізді... Ұйықтағанда арқаңызға арқамды жабыстырып тигізіп жатқанды, ары жатшы ыстық дегеніңізді сағындым... Жалғыз ұйықтай алмай жүрмін. Даже қорылыңызға дейін сағындым... Кім мені сіздей еркелетеді, кім менің қас-қабағыма сіздей қарайды... Бірге отырып тамақ ішкенімізді, шай ішкенімізді де сағындым, ыстықтай толтырып құйшы дегеніңізді де сағындым... Иісіңізді, қылықтарыңызды, бәрін-бәрін сағындым... Кешке үйге кіріп келетін сияқты боласыз да тұрасыз... Жалғызсырап жүрмін қатты...

Басыңа іс түскенде білесің дейді ғой кімнің-кім екенін. Сіз кеткелі туған мамаңыздан да туыстарыңыздан да еш көмек жоқ. Элементарно 1 посуда апарып беруге 40 сылтау айтып қашып жүр. Істеген істеріне де ниеттеріне де Алла куә. Мен асыққанмен Аллам асықпайды, Аллаға тапсырдым. Бәріне мені кінәлап қарғап жатыр. Әр нәрсенің өз уақыты бар, бізге, маған, 2 қызынызға не айтып жатқанын, не істеп жатқанын уақытында айтып беремін... Әзірге бәріне шыдап, ақылға салып төзіп жүрмін... Мен келгенше сынып кетпе деген сөзіңізбен сабырлымын...