Анашым... сезесің бе шаршадым,
Қара түнде жамылып ап көрпені,
Еске алумен, жылауменен,
Сені аңсадым!
Өзің едің бұл өмірде тірегім,
Жыласам да, сұрасам да,
Қайта оралмассың, білемін...
Ішім толы мұң болса да,
Дұшпандарым қорықсын деп күлемін.
Бүгінде қан жылайды жүрегім,
Себебі, сағынып өзіңді жүремін!
Анашым.... сезесің бе шаршадым,
Мейірімі керек емес маған басқаның.
Сенің ғана сөздеріңе зәрумін,
Сені ғана сағынып, мен аңсадым!
Қыз балаға ана орны ерекше,
Ұғындым мен оны күні кеше.
Сырларымды айтайын деп іздедім,
Бірақ... жан таппадым өзіңдей,
Қанша іздесем де! 
Анашым... сезесің бе шаршадым,
Ішім толы ыза, ашу, мұң.
Алдыңа барып ақтарылғым - ақ келеді,
Әттең, әттең қайдан іздеп табамын?
Бірақ та ұмытпадым
Бейнеңді, айтылған сөзіңді,
Мейірімге толы жанарың мен көзіңді,
Әрқашан да сағынып, еске алумен жүремін өзіңді!