Мен жақында 30 толамын. Бұрын инстаграм болсын әртүрлі желілерге сурет видеолар салып рахаттанатынмын. Қазір ешкімге де ештеңе де айтпайтын болыппын. Құрбыларыммен қатынасты үздім, барлық мәселелерді соларға айтатынмын.
Қазір тек күйеуіме ғана айта аламын, соның өзінде барлығын емес. Көп затты іште сақтайтын болдым. Бұрын шошандап қалған қыз едім, қазір өте сабырлы болдым. Ата-енеммен тұрып жүргеніме 2 жыл болды. Мүмкін үлкен кісілермен тұрып сабырлыққа үйрендім бе, кейде мені ешкім түсінбейтін сияқты сезінемін. Бірақ қарап отырсам бәрі жақсы) бірақ біреуге ақтарылып ішімдегіні айтайын десем, босқа біреуді әурие қыламын деп, ешкімнің мазасын да алмаймын.
Не ойлайсыздар? Қандай ойға келдіңіздер?