Бауырыма деген сағыныш...
Әке шешені жаратқан ием баламен ешқашан сынамаса екен. Әр бала өсіп, бой жетіп, ер азамат болып есейіп, осы өмірдің бар ащы мен тұщысын бойынан өткізіп ұзақ өмір сүрсе екен. Анасы баласын жерлемесе екен. Өйткені ол - бұл дүниедегі ең ауыр қайғы-қасірет. 9 ай құрсағында Жетіліп, өмір есігін ашқан сәбиін қандай жаста болса да кім қияды өлімге? Онымен бірге жүрегінің бір бөлшегі де кетері анық.
2 апта бұрын менің агам мен жеңгем осы қайғыны бастарынан кешті. Алланың қалауымен 19 жасар ұлдары мәңгі көзін жұмды. Енді ол ешқашан анасын келіп құшақтамайды. Әкесіне қол қанат бола алмайды. Бауырларына қамқор аға-іні бола алмайды.
туылғаннан өзім тұрмысқа шыққанша бағысып, өсірген менің бауырым ғой... Телефонымдағы оның барлық суреттерін Әлсін әлсін қарап, жылы сәттерді еске аламын. Жаным ау, сенің жаназаңа емес, диплом алғаныңа жиналуымыз керек еді ғой. Зәулім ресторанда қадеңді емес, дүркіретіп үйлену тойыңды атқару керек еді ғой әке шешең...
Алланың бұйрығына бірақ қарсы шыға алмайсың, ақиқатында. Өзі берді, өзі алды. Біз тек сенің жаның , рухың үшін дұғада бола аламыз ендігі. Аллах тағала сені қабірдің азабынан, тозақтың отынан сақтасын. Күнәларыңды кешіріп, амал дәптерің оңынан болсын, жаның жәннатық болғай. Бауырым, ағамның тұяғы, ақылды едің. Білімді, мінезің байсалды, қашан барсам да, менің балаларымның бабын тауып, әкелініңіз мен қарайын сіз шай ішіп алыңыз деуші еді. Сенің бейнең мәңгі есімізде осындай жас, келбетті, сабырлы қалпыңда сақталып қалады...