Үлкен ұлым жазда 5ке толады. "Мен өліп қалсам, жылайсыңдар ма?" деп бүгіндікке 2 рет сұрады. Бірі жай ойнап жүргенде, енді ұйықтайын деп жатқанда. Это нормально вообще ? Менің жауабым бірінші рет сұрағанда: сначала папа мен мамалар өледі, потооооом балалар өледі. Сен папа сияқты үлкен жігіт боласың, біз сол кезде бірақ өлеміз, дедім де қойдым. Жаңа сұрағанда: конечно, жылаймыз, сен өлсең біз де өлеміз дедім. Жылағысы келіп, көзі жасқа толып кетеді өлім туралы сөйлескенде. Мен өліп қалады деп те ойлайды. Бірақ бұндай ойлар қайдан миына келеді, түсіне алар емеспін.
Құдай сақтасын, жаназа, өлім дегенді көзімен көрмеген. Үйде атмосфера жайлы, екінші ұлым кішкентай болса да тынышты, сондықтан көп көңілді осы үлкеніне бөлуге тырысамын. Барлық тәттісін, ойыншығын, қуантатын заттарын күнделікті әперемін, еркелетемін.