Салем барине! Просто жазғым келіп тұр. Ата-енемен тұрамыз, еще қайын сіңлі, қайын іні🥴
1 апта бұрын босандым. Декретке дейін енешка күшті еді, как только декретке швктым, аңдитыны мен. Әлі 40 күн болмад, ыдыс жу, тамак жаса, жата берме, сонда тез ширайсын деп. Ал мен 24/7 бала емізем, еще кесерева қатты шаршаймын. Үйде ешкім калмайдф , баламен мен гана. Бытовой жумыска улгермеймін, кешке бари келгенде шашылып жатады, и бари маган жынданады, типа бала уйыктаганда не істегенсің деп!
Өзісді кінәлі сезінемін!
Баланы көп көтерме, жаныңа жатқызба, тамақ заказдасам тамақ заказдамв дейді.

Бөлек шыққым келеді, но мужымда ондай ой ваще жоқ!
Ең қызығы мен тұрмысқа шықпай тұрып өз комфортымды жасап қойған едім. Мега жактан улучшенный ремонтпен бизнес класс квартира өзім алдым. Қазір өкінем неге тұрмычқа шықтым деп! Бірақ баламды көргенде, қайттан реальностька кеп баринен сөз естіп жүрем

Қыздар не істеймін? Кейде ажырасып , қаладаға квартирада спокойно өзім тура берсем ба деп те ойлайм баламмен.