Әке, Папа, сені ойламаған не күн өтті, не түн. Әлі күнге дейін сене алар емеспін. Неге сен бар кезде жиі-жиі құшақтамадым, көбірек иіскемедім? Өмірімде бір рет болсын сенің арқаңды сипамадым? Неге сені жоғалтып алған соң осы ойлар мені мазалайды? Неге сені түсімде көрмей жүрмін?
Папау, әкешім, рахмет саған бақытты балалығым, өмірім үшін. Рахмет саған, өзімді әрқашан сенімді сезінгенім үшін. Рахмет сенің қамқорлығың үшін. Аллаһ жатқан жеріңді жайлы етсін. Мен сені қатты жақсы көрем. Кешірші мені, бағаламағаным үшін, аз уақыт бөлгенім үшін, саған лайық көңіл бөлмегенім үшін. Ең болмағанда, түсіме келші, әке...