Бүгін балаларды мама жаққа апарып тастап, өзім жалғыз қыдырдым.. алтын қарадым, косметика алдым, киімдер қарап, бюстгальтер сатып алдым (шынымды айтсам, бюстгальтер күйеуге шығар алдында алғам) , кофе ішіп жүріп қайттым. Күйеуге шықпай тұрған кезім есіме түсіп, осылай 1ші күні бәрін киіп шығып ,ертеңінде барып алатынмын, еще қымбат жерден алатынмын. Ал қазір базардан, даладан, 1ші кірген жерден барып ала саламын. Балалармен қиынырақ, ұлдар мазасыз.Бүгін сол қымбат жерлермен жүріп, өзімді жақсы сезіндім. Неге сонша өзімізден аяйды екенбіз? Мен өзіме аламын деп барып, біресе мантоварка құшақтап қайтам, біресе балаларға киімдер алып қайтам, ал өзіме носки алсам алдым, алмасам ол да жоқ. Сіздерде де солай ма?