Ешқашанда басылмайтын сағыныш,
Еске түссе езіледі, жанады іш.
Қара жерге қиып берген жақының,
Сағынғанда кіреді екен болып түс.

Әлң сенбей, қимай сені өлдіге,
Жүрмін әлі жоқтығына көндіге.
Кім білді аяқ асты айырылып,
Қоштаса алмай қаларымды жөндіде..

Не істей алам, амал барма жалғанга,
Күлген жүзің сайрап тұрат санамда.
Бұл ешқашан басылмайтын сағыныш,
Басылар бәлкім, мен қасына барғанда...