Մամա լինելը աշխարհում ամենաբարդ ու ամենապատասխանատու մասնագիտությունն ա... Իրա բոլոր սիրուն, ռոմանտիկ,սիրառատ, պուպուշ,քնքուշ, երջանիկ,ԱՄԵՆԱերջանիկ պահերով: Դե իհարկե նաև դժվար, պատասխանատու, ինքդ քո լավ մամա լինելու կասկածով, ջղային, նյարդային պահերով: Որոշեցի փոստ անեմ` միտքս արտահայտեմ ու գիտեմ (հուսով եմ),որ մենակ ես չեմ: Ջղային, երբ ձագուկդ ամբողջ գիշեր ուզում ա քո գրկում քնի ու հենց դնում ես տեղն արդնանում ա,(իրականում եկեք ուղղակի մի հատ գիտակցենք թե էդ պուճուր հրաշքը ինչքանա սիրում ու ինչքան ունի քո կարիքը): Նյարդային երբ ժամերով երգում ,օրորում ես ու համել քայլելով կերակրում ( իմ դեպքում տենցա) բայց ճուտդ ուզումա տենց անընդհատ կուրծքդ քաշի ու չքնի 😅: Նյարդային երբ ամբողջ գործերդ թողել ես, որ քնի ու անես ու ինքը քնումա 10 րոպե 😭: Նեղված երբ ճաշիկը անհավես ա ուտում դե կամ էլ ուղղակի չի ուտում ու ահավոր տխրում ես խնդիրը քո մեջ փնտրում: Անտրամ երբ կողքից միքիչ էլ այլ, կենցաղային խնդիրներ ա լինում ու քո ուզած ձև չի որոշ բաներ, նենց ոնց պատկերացրել ու երազել ենք: Ասածս ինչ ա մամաներ ջան( կներեք շատ երկարեցի) եկեք ուղղակի սիրենք ու գնահատենք մեր պուճուրներին, չնայած ամեն ինչին վայելենք իրանց ամեն պահը, չջաղյնանանք ու մեր երեխեքի վրա մեր ջղայնությունը չթափենք, չվիրավորենք ու չկոպտենք: Էն որ պետքա արդեն ջղայնանանք ուղղակի ինքներս մեզ տիրապետենք:Դե իհարկե դա էլ ա ժամանակ պահանջում, որ կնքնակրթվենք ու մեր ասածի կամ արածի համար երկու րոպե հետո չփոշմանենք: Երեխեքն էն ամենամաքուր պարզ սիրով են սիրում մեզ ՄԱՄԱՆԵՐԻՍ ♥️😘: Եկեք զինվենք համբերությամբ 👊🏼✊🏼