Մամաներ ջան հաճա՞խ եք լսել մեր ավագ սերնդից հետևյալ արտահայտությունները.
- շատ մի գրկի կսովորի
-հիմա եթե ամեն լացին արձագանքես, երես կառնի
-կերակրի դիր, կլացի կլացի կքնի
-կողդ մի պարկացրու(առավել ևս մի քնացրու)
և էլի նման լիքը արտահայտություններ...
Նախ նշեմ ,որ պետք չէ նեղանալ,դա այն ինֆորմացիան է որ մեր ավագ սերունդը ստացել է սովետի ժամանակ և դրա մեծ մասը կոնկրետ նպատակ է հետապնդել այն ժամանակի կառավարության կողմից։
Օրինակ աշխատող ծնողներին այսօրվա նման չեն թողել 3 տարի գտնվել ֆիզ.արձակուրդում,չեն կարևորել երեխա֊ծնող կապը.երեխայի մինչև 3 տարեկան անհատի ձևավորվելը.դա չի եղել կարևորը։Հակառակը՝ կարևոր է եղել երեխաներին փոքր տարիքից գաղափարի շուրջ միավորելը, հետագայում ավելի կառավարելի դարձնելու համար(աշխատող ծնողները երեխաներին 1 տարեկանից ստիպված մանկախարտեզում էին թողնում)Հավանաբար այդ ժամանակ են ծնվել այդ արտայայտությունների ինչպես նաև կկ ի հետ կապված միֆերի մեծ մասը( որի հիմնական նպատակը կկ-ի ավարտը և ծնող-երեխա կապի խաթարումն էր)։Նման <<տեսություն>> իր գրքերի մեջ նկարագրել է հոգեբան, մանկավարժ Պետրանովսկայան։

Նախ հիշենք,որ երեխայի համար ԻՐ ՄԵԾԻ հետ կապը ԿԵՆՍԱԿԱՆ ԱՆՀՐԱԺԵՇՈՒԹՅՈՒՆ է.ցանկացած կենդանու ձագուկ լույս աշխարհ է գալիս անօգնական և կարող է գոյատևել միայն այն պայմանով, որ իրեն թևի տակ առնի իր մեծը։ Կա ԻՄ ՄԵԾԸ , ինձ պաշտպանում է,արձագանքում է լացիս,ուրեմն ամեն ինչ լավ է.չկա մեծս ՝վերջ,ես կորած եմ։
Նորածինը անօգնական է՝ ամբողջությամբ մամայից կախված.իր սնունդը,ջուրը,անվտանգությունը,ցավերը փարատողը ՄԱՄԱն է։Այդ տարիքում փոքրը չգիտի թե ինչ է կամակորությունը( կապրիզ).նա լուծում է իր համար թիվ մեկ խնդիրը՝գոյատևում է.իսկ դա հնարավոր է միայն եթե մաման կողքին է՝որպես պաշտպանության և հոգատարության երաշխիք։

Մի պահ պատկերացրեք,որ դուք հայտնվում եք միանգամից մի անծանոթ վայրում օտարության մեջ,որտեղ ոչ ոքի չեք ճանաչում, ոչ ոք չի խոսում ձեր լեզվով.և կա մեկը, ով այդքան ծանոթ ու հարազատ է, ով ձեզ կերարում և հոգ է տանում հասկանում առանց խոսքերի։Եվ այդ միակը ժամանակ առ ժամանակ անհայտանում է.ի՞նչ կանեիք դուք.ձայն կտաիք, որ տեսնեք արդյոք նա չի՞ գնացել և թողել ձեզ մենակ օտարության մեջ, ճի՞շտ է։Իսկ հիմա պատկերացրեք, որ ձայն եք տալիս ու նա չկա. տխուր է չէ՞. Իսկ եթե այդ ամենին ավելացնենք այն փաստը որ ոչ քայլում եք ոչ ինքնուրույն տեղաշարժվում.արդեն սարսափելի է։Նույնը զգում է փոքրը, երբ նրա կանչերը մնում են անպատասխան։ Բնազդը նրան ստիպում է ստուգել ապահովության երաշխիքը՝երեխա-մամա կապը.եթե դուք արձագանքում եք,ամեն ինչ լավ է, նա ապահով ու հանգիստ է։

Մի զրկեք փոքրիկին և ձեզ միասին լինելու այս հրաշք ժամանակաշրջանից։ Ժամանակը այնքան արագ է թռնում. շուտով նա կմեծանա ու կթռչի թևի տակից. գրկած քնելու,շնչառության ջերմությունը զգալու,քիթիկը ցանկացած պահի համբուրելու,թաթիկը ափի մեջ պահելու բերկրանքը կդառնա ոչ միշտ հասանելի։Ճիշտ է նորից կվայելեք միայնակ ամբողջ գիշեր անխաթար քնելու հաճույքը,բայց արդյո՞ք կարոտով չեք հիշի այս շրջանը, որ նա միայն ձերն է,իսկ դուք իրենը...❤

ՎԵՐՑՎԱԾ Է ՝ Armenian Parents corner ՖԲ էջից։ Հեղինակ՝Fenya Qocharyan ❤️